In dis tid de hel erd haved alen en gemen sprak ond sam worden.
Ond wan de goed ostward, de finded en dal in de land Sinear ond befolked it.
Ond de segged ene to de andere: Kom, lat ons strike tegeln ond bake dem hard. De gebruked de tegeln als stenen ond de asfalt als cement.
Ond de spreked: Kom, lat ons buwe en burg mid en torm, wat nache de himmel, so dat wi möge make ons en nam, fur dat wi werde nit sprided over de hel flake fan de wereld.
Ond de Her komed nider fur seje de burg ond de torm, wat de menschkilden buwed.
De Her segged: Sej, en folk er de, ond en sprak hav de all, ond dis er enlik de beginning fan der daden. Nu nicht, wat de ersinn, schall wese onmaglik fur dem.
Kom, lat ons goe nider ond ferwirre der sprak, so dat de schalle nit ferstoe ene de andere.
Also sprided de Her dem fram dar over de hel erd, ond de höred up to buwe de burg.
Dis er warfor it werded nemmed Babel, als dar ferwirred de Her de sprak fan de hel erd, ond fram dar sprided de Her it over de hel erd.
